Wetenschappelijk gefundeerd

De Del Ferro ademtraining is meerdere malen wetenschappelijk onderzocht. Geconcludeerd werd dat door de specifieke Del Ferro ademtraining je al vrij vlot het gevoel hebt meer lucht en controle over de ademhaling te hebben. Om de toename van prestaties in cijfers uit te kunnen drukken is uit onderzoek bij atleten gebleken dat het resultaat in time trails met 2% (hardlopen) tot 4,6% (wielrennen) kan verbeteren. 

Ervaringen met topsporters laten zien dat de ademhalingsfrequentie en het aantal hartslagen bij submaximale inspanning kan verminderen (2 tot 5 slagen) en het vermogen bij gelijke hartslag toeneemt (10 tot  20 watt, bij wielrenners). Het lijken kleine getallen, maar als op de finishlijn de verschillen uit honderdsten van seconden bestaan, is een toename van de prestatie met een procentje al het verschil tussen winnen of verliezen.

Neuroloog J.C.J. van Hemert, destijds verbonden aan de Mariastichting te Haarlem toetste als eerste de Del Ferro Methode. Na hem lieten de neurochirurg M.P.A.M. de Grood en de longarts M.C.P.J. Verpalen, beiden verbonden aan het St. Elizabeth Ziekenhuis te Tilburg, een tweede wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit van de Del Ferro Methode verrichten.

Tijdens deze wetenschappelijk beproevingen werd bevestigd dat hyperventilatie door training volgens deze ademhalingstechniek kan worden genezen en stress kan worden geëlimineerd. Ook zou deze ademhalingstechniek een verrassend effect hebben op de conditie en een sneller herstel na een inspanning leveren.

De ademhalingstechniek werd dan ook wetenschappelijk onderzocht met behulp van een grote groep sportmensen. De vraagstelling die de basis vormde voor het wetenschappelijk onderzoek, was of de Del Ferro Methode een positieve invloed zou hebben op de conditie. Het onderzoek wees uit dat er verband gelegd kan worden tussen het sneller dalend melkzuurgehalte in het bloed van personen die deze techniek toepassen en de door de sportmensen geconstateerde conditieverbetering.

Op basis van dergelijke onderzoeken wordt ademtraining door diverse sportbonden (Atletiekunie, de Triatlonbond, KNZB, KNLTB, KNWU) onderschreven. Ook bij longrevalidatie en ter voorkoming van longcomplicaties bij operaties wordt ademtraining voorgeschreven.

Ademen wordt gezien als een automatisch proces dat wordt aangestuurd door de hersenstam - het deel van de hersenen dat dergelijke levensondersteunende functies bestuurt, zoals hartslag en slaappatronen. Maar nieuw en uniek onderzoek, waarbij opnamen zijn gemaakt vanuit de hersenen van mensen die neurochirurgie ondergaan, toont aan dat ademhaling ook je hersenen kan veranderen.

Simpel gezegd, veranderingen in de ademhaling - bijvoorbeeld ademhalen met verschillende snelheden of aandacht schenken aan de ademhaling - bleken verschillende delen van de hersenen te activeren.

Het vermogen van mensen om hun hersenen te beheersen en te reguleren is uniek: bijvoorbeeld het beheersen van emoties, besluiten om wakker te blijven ondanks moe te zijn of gedachten te onderdrukken. Dit in tegenstelling tot dieren. Ademhaling is vergelijkbaar: dieren veranderen hun ademhalingssnelheid niet vrijwillig; hun ademhaling verandert normaal gesproken alleen in reactie op rennen, rusten, enz. Vragen die wetenschappers in deze context deden verbijsteren zijn: waarom zijn mensen in staat om vrijwillig hun ademhaling te reguleren en hoe krijgen we toegang tot delen van onze hersenen die normaal niet onder onze bewuste controle vallen? Is er bovendien enig voordeel in ons vermogen om delen van ons brein te bereiken en te controleren die doorgaans ontoegankelijk zijn? Gezien het feit dat veel therapieën zoals cognitieve gedragstherapie, traumatherapie of verschillende soorten oefeningen, zoals de training van de ademhalingsspier via de Del Ferro methode, ook ingaan op het focussen en reguleren van de ademhaling, was de vraag of het controleren van het ademen enig diepgaand effect op het gedrag heeft.

Deze recente studie geeft uiteindelijk antwoord op deze vragen door te laten zien dat het beheersen van onze ademhaling, extra toegang en synchroniteit tussen hersengebieden oplevert. Dit begrip kan leiden tot meer controle, focus, kalmte en emotionele controle.

De studie, uitgevoerd door post-doctorale onderzoeker, Dr. Jose Herrero, in samenwerking met Dr. Ashesh Mehta, een gerenommeerde neurochirurg in NorthShore University Hospital in Long Island, begon met het observeren van hersenactiviteit wanneer patiënten normaal ademen. Vervolgens kregen de patiënten een eenvoudige taak om hen af te leiden: op een knop klikken wanneer er cirkels op het computerscherm verschenen. Hierdoor kon Dr. Herrero observeren wat er gebeurde wanneer mensen op natuurlijke wijze ademen en zich niet concentreren op hun ademhaling. Hierna werd de patiënten verteld om bewust het tempo van de ademhaling te verhogen en hun ademhaling te tellen. Toen de ademhaling veranderde met de oefeningen, veranderden ook de hersenen. In wezen activeerde de ademhalingsmanipulatie verschillende delen van de hersenen, met enige overlap op de sites die betrokken zijn bij automatisch en opzettelijk ademen.

De bevindingen bieden neurale ondersteuning voor advies die individuen al millennia worden gegeven: in tijden van stress of wanneer verhoogde concentratie nodig is, kan het concentreren op iemands ademhaling of het doen van ademhalingsoefeningen inderdaad de hersenen veranderen. Dit is mogelijk bij toepassing op individuen in verschillende beroepen die extreme focus en behendigheid vereisen. Van atleten is bijvoorbeeld al lang bekend dat ze de ademhaling gebruiken om hun prestaties te verbeteren. Dit onderzoek bewijst de ervaringen uit de praktijk.